OVER MIJ

Levensschrijver zag in 2013 het levenslicht. In die tijd zocht ik naar meer verdieping en zingeving. Als kind al schreef ik veel, voornamelijk gedichten. Ook hield ik me al vrij jong bezig met de vraag wat nu de zin van het leven was. De aanleiding was destijds het overlijden van mijn oma.

De tijd die voorbij gaat en de veranderingen die daarmee gepaard gaan zijn mijn onderwerpen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik geschiedenis ben gaan studeren en later nog rouw- en verlieskunde. Hoe kun je conserveren wat voorbij is en hoe geef je daaraan de betekenis die het voor jou verdient? Het beantwoorden van deze vraag werd voor mij van een nog wezenlijker belang toen ik in 2009 binnen vier maanden tijd, plotseling mijn beide ouders verloor.

Door levensverhalen te schrijven hielp ik niet alleen mijzelf, maar vooral ook de mensen voor wie ik die verhalen schreef. Het schrijven van die levensverhalen deed ik aanvankelijk vooral bij het afscheid. Bij ruim honderd uitvaarten gaf ik – schrijvend en sprekend – vorm aan het levensverhaal. De dood werd op die manier mijn dagelijks brood.

Naast mijn werk voor Levensschrijver ben ik les gaan geven. Ik houd van variatie en besloot om die reden om ook onderwijs weer een rol in m’n leven te laten spelen. Ik wil me met meer bezighouden dan met de dood alleen. Ontwikkeling door verandering en groei zonder dat de dood daaraan direct verwant is, vind ik eveneens waardevol en interessant.